We zijn weer thuis
Tenminste...ik ben weer thuis...en dan wel m'n oude thuis. Terwijl Amy zich in Hamburg en Barcelona vermaakt deze week blijf ik in Beverwijk. Ik slaap nu een paar nachten bij m'n ouders en natuurlijk was een van de eerste dingen die ik hier probeerde om m'n notebook op het internet te krijgen. Dat lukte niet met de hier aanwezige kabelverbinding (waarschijnlijk moet je iets instellen op de pc die je daarop aansluit) maar ik heb wel een draadloze internetverbinding weten op te pikken. Van de buren. Hahaha. Lekker handig, zo'n onbeveiligd netwerkje.
Het signaal is alleen een beetje zwak, dus daar moet ik even over gaan klagen bij de buren :-)
Waar ik een beetje bang voor was in de afgelopen weken was hoe ik m'n moeder zou aantreffen. Ik kon me er geen voorstelling van maken hoe hard ze in het afgelopen jaar was achteruitgegaan en aanvankelijk bleek het allemaal nog wel mee te vallen.
Maar gisteravond en vanmorgen heb ik even met haar zitten praten (m'n vader lag ziek op bed...die wordt tegenwoordig bijna elke keer ziek als ik op bezoek kom...maar gelukkig gaat het vandaag weer stukken beter) en ik merkte dat ze flink achteruit is gegaan van wat ik me kan herinneren. Ze vergeet een hoop dingen, is zich niet bewust van een hoop dingen, ziet dingen die er niet zijn of vertelt over situaties die heel vreemd overkomen ("ze hebben daar in die hoek in de kamer ook iets gebouwd, maar ik weet niet waar het voor nodig is") en natuurlijk worden veel verhalen elke 10 minuten herhaald.
Ik was bang dat dit voor mij een schokkende ervaring zou worden, maar het is meer een combinatie van verbazing, acceptatie en af en toe een lichte glimlach. Ook zit natuurlijk in het achterhoofd dat het best wel een triest proces is, maar we moeten ons er maar bij neerleggen en het beste ervan maken.
Oh....en de Senseo smaakt weer geweldig!
Verder heb ik alweer hernieuwd kennis gemaakt met de volgende puur Hollandsche lekkernijen: pindasaus, knoflooksaus, zigeunersaus, drop, Hollandse kaas, filet Americain, osseworst, gebraden gehakt en karnemelk.
Ik zag trouwens de normale prijs van de kamers in het Sheraton op Schiphol, waar we de eerste nacht verbleven en ook volgende week verblijven. Wij betalen 37,5 Euro per nacht. De normale prijs ligt ietsje hoger: 405 Euro (!!)
Het signaal is alleen een beetje zwak, dus daar moet ik even over gaan klagen bij de buren :-)
Waar ik een beetje bang voor was in de afgelopen weken was hoe ik m'n moeder zou aantreffen. Ik kon me er geen voorstelling van maken hoe hard ze in het afgelopen jaar was achteruitgegaan en aanvankelijk bleek het allemaal nog wel mee te vallen.
Maar gisteravond en vanmorgen heb ik even met haar zitten praten (m'n vader lag ziek op bed...die wordt tegenwoordig bijna elke keer ziek als ik op bezoek kom...maar gelukkig gaat het vandaag weer stukken beter) en ik merkte dat ze flink achteruit is gegaan van wat ik me kan herinneren. Ze vergeet een hoop dingen, is zich niet bewust van een hoop dingen, ziet dingen die er niet zijn of vertelt over situaties die heel vreemd overkomen ("ze hebben daar in die hoek in de kamer ook iets gebouwd, maar ik weet niet waar het voor nodig is") en natuurlijk worden veel verhalen elke 10 minuten herhaald.
Ik was bang dat dit voor mij een schokkende ervaring zou worden, maar het is meer een combinatie van verbazing, acceptatie en af en toe een lichte glimlach. Ook zit natuurlijk in het achterhoofd dat het best wel een triest proces is, maar we moeten ons er maar bij neerleggen en het beste ervan maken.
Oh....en de Senseo smaakt weer geweldig!
Verder heb ik alweer hernieuwd kennis gemaakt met de volgende puur Hollandsche lekkernijen: pindasaus, knoflooksaus, zigeunersaus, drop, Hollandse kaas, filet Americain, osseworst, gebraden gehakt en karnemelk.
Ik zag trouwens de normale prijs van de kamers in het Sheraton op Schiphol, waar we de eerste nacht verbleven en ook volgende week verblijven. Wij betalen 37,5 Euro per nacht. De normale prijs ligt ietsje hoger: 405 Euro (!!)
posted by w8in | 6:02:00 AM
2 Comments:
Voor die 405 Euro mag je zeker wel de hele minibar leeg eten...
De situatie van je moeder lijkt mij erg moeilijk. Mijn moeder woont inmiddels alweer 7 jaar in een verpleegtehuis en haar situatie gaat steeds achteruit. Ook zij is dement. In 1996 is ze samen met mijn vader op Curacao geweest, daar heeft ze een grote leguaan op haar schouder gehad. Dat heeft ze heel lang onthouden. De rest is helaas helemaal weggezakt. Ik wens je veel sterkte, op zo'n afstand is het proces moeilijk te volgen...
Vanaf het eerste ogenblik dat je over je moeder's toestand schreef, heeft het door mijn hoofd gespookt. Zo'n 45 jaar geleden (je wotdt nu 1x ouder) sloeg dementie bij mijn vader toe. In het begin was het nog weleens lachen. Dan had hij zo'n periode dat hij 's avonds om een uur of negen zei: "zo, ik ga weer eens op huis an" en dan trok hij z'n jas aan en stapte de deur uit. Ik ben hem wel eens gevolgd en uiteindelijk kwam hij uit op het Noordereiland aan de Prins Hendrikkade. Vóór een zeker huis bleef hij staan en keek wat niet-begrijpend om zich heen. Achteraf is gebleken dat hij daar in 1903 geboren was. Met zachte drang wist ik hem er dan toe te bewegen weer mee terug naar huis te gaan. Hele toestanden hebben zich thuis afgespeeld en voor m'n moeder was het ondanks alles een hele rust toen hij uiteindelijk insliep. En dat alléén door een longonsteking, opgelopen toen hij in z'n overhemd buiten in de vrieskou had rondgelopen. Voor buitenstaanders is het moeilijk te begrijpen wat deze ziekte teweeg brengt, maar zelfs als je er nauw betrokken bij bent is het soms niet te vatten dat iemand zo kan aftakelen.
Ik wens dan ook je vader (die daar als geen ander direkt mee te maken heeft) veel sterkte en geduld toe.
Post a Comment
<< Home