The Firm

Toen ik vandaag thuiskwam zag ik bij de voordeur een doos staan. Gebeurt wel vaker..als de koerier niemand thuis aantreft zet ie het bij de voordeur neer. Kan soms wel dagen duren voordat we erachter komen, want we gebruiken de voordeur zelf nooit.
Het pakketje was geadresseerd aan Amy. Toen ze het openmaakte bleek het een alternatieve fruitmand in leuke verpakking te zijn van m'n werk, omdat ze in het ziekenhuis had gelegen.
Heel leuk gebaar natuurlijk en we waren blij verrast. Toen ik deze zomer in voorbereiding op de op handen zijnde fusie wat weekenden opofferde om te werken, kreeg ze al een kaartje als bedankje voor haar geduld.

Bij Amy komen nu al doembeelden op a la "The Firm", de film waarin een jonge advocaat en zijn vrouw in de watten worden gelegd door zijn nieuwe werkgever, waarna de firma achteraf niet zo koosjer en zelfs crimineel blijkt te zijn. Haha!

Ook van een klant van me kreeg ze een kaart vol met beterschapswensen van alle werknemers. Erg leuk allemaal. Ze krijgt van mijn werk meer aandacht dan van haar eigen werk.

Google Maps spelletje

Ik speel zelden spelletjes op de computer, maar deze is toch wel leuk: Brewster Jennings Protects America

Doel van het spel is een terrorist te vinden in Amerika voordat hij een bom tot ontploffing brengt. Aan de hand van hints moet jij zien te raden in welke stad en op welke lokatie de terrorist zich bevindt. Het spelletje maakt heel handig gebruik van Google Maps.

Frapper - e = Frappr

Een paar dagen geleden schreef ik hier over Frapper, een gastenboek waarbij je op een Google Maps kaart je lokatie kon weergeven.
Waarschijnlijk is dat idee aangeslagen, want Frapper heeft nu een eigen domein naam. Ook is het omgedoopt in Frappr. Waarschijnlijk dachten ze "als het voor Flickr werkt, werkt het ook voor ons".

Mijn Frappr kaart vind je dus nu op http://www.frappr.com/w8in, en je kunt, zoals Morgaine aangaf, ook je lokatie erop zetten als je niet in de VS woont, maar in Belgie, of Nederland, of waar dan ook.

Lekker werken

Mijn motto is "Als je geen plezier hebt in je werk, moet je naar iets anders op zoek". Simpel toch?
Ik heb overal waar ik gewerkt heb met plezier gewerkt. Maar ik ben ook iemand die liever niet meer dan een klein aantal uren per week overwerkt. Leven en vrije tijd zijn belangrijker dan werken.

Nou moet ik vandaag werken, want ik heb iets in te halen van afgelopen donderdag en vrijdag met al die ziekenhuis-ellende en op dinsdag moet "mijn serverproject" live gaan. En dat werk gaat natuurlijk geheel in m'n eigen stijl.
Zo zit ik lekker in de achterkamer met mooi uitzicht op de herfstkleuren en wat raampjes open (want het is mooi weer, al is het niet zo warm als in Nederland) op de slaapbank twee servers in Chicago en Cleveland te configureren.
En met een lekker jazz-muziekje dat vanaf beneden komt, gemixed met de wind die de bladeren doet ruisen en de kraaien die zo af en toe van zich laten horen, is dit een zondagmiddagje lekker werken.

Relaxen en er nog voor betaald worden ook. Da's mooi werk.

Zoek!

Simply strap the collar around your beloved’s neck, and as long as the built-in receiver can pull in both GPS and GSM signals, you can call the collar from anywhere in the world and get texted back with its exact location (or view a map on a smartphone)

GPS PRO Dog collar with SMS - Engadget - www.engadget.com

Da's nou nog eens een handig idee!
Maar misschien is het verstandiger om je hond niet weg te laten lopen. Ik zie genoeg dode honden hier langs de weg....

GMaps Pedometer

Ik kom niet met excuses, want die zijn er niet, maar ik heb nog steeds het wandelen niet opgepikt. Soms ben ik er in m'n hoofd echter wel eens mee bezig en ben ik routes aan het uitstippelen. Meestal vraag ik me dan echter af hoeveel mijl zo'n route nou is. Ziehier de oplossing:

http://www.gmap-pedometer.com/

Gewoon dubbelklikken op de punten waar je afslaat tijdens je wandeling/tocht/trip en automatisch wordt de afstand voor je berekend. Natuurlijk gebaseerd op Google Maps, dat sinds kort volledig samengevoegd is met Google Local

Google Air

Google maakt het nu een stuk makkelijker om snel naar goedkope vliegtickets te zoeken. Geef twee plaatsnamen in en je krijgt een mini-zoekmodule. Kijk hier maar (plaatsnamen en richting volledig willekeurig gekozen..haha)

Ere aan Parks

Gisteren is besloten dat Rosa Parks die maandag overleed, op zondag en maandag in het Capitol opgebaard zal worden (je weet wel...waar vorig jaar Reagan ook voor het publiek te bezichtigen was).
Een hele eer, want normaal is zoiets alleen voor presidenten en oorlogshelden weggelegd. Ze is overigens de eerste vrouw die op deze wijze ge-eerd wordt.

Rosa Parks was dan ook niet zomaar een vrouw. Met een simpele weigering als zwarte vrouw om op te staan voor een blanke man in een bus brak ze de segregatie-wetten op twee manieren. Ten eerste deed ze iets wat tegen de wet was en ten tweede was het de gebeurtenis die ervoor zorgde dat de segregatiewetten werden afgeschaft.

Kun je het je voorstellen...dat je voor in de bus bij de chauffeur je kaartje moest kopen, dan uit de bus stappen, naar de achterkant van de bus lopen en achterin weer instappen, alleen omdat je zwart was? Het zijn de wetten die slechts enkele tientallen jaren geleden in het zuiden van Amerika nog heel gewoon waren. En nog steeds zit het niet goed..is de kloof tussen blank en zwart te groot, al wordt dat ondertussen dan niet meer wettelijk vastgelegd.

Ik vond een mooie moderne "hommage" aan Parks, gebaseerd op een oude commercial voor Apple (die overigens voor de gelegenheid nu weer wordt uitgezonden) in een nieuw iPod jasje gestoken: iSitWhereIWantTo

Onverrichter zake terug naar huis

Amy is sinds vanmiddag weer thuis. Alles leek weer normaal en de pijn is stukken minder. De doktoren weten eerlijk gezegd niet wat er aan de hand was. Ja, die pancreas, maar er moest nog meer zijn. Maar er valt weinig meer te onderzoeken, want alle bloedwaarden waren weer normaal. Een theorie van de doktoren is dat ze een galsteen had en dat ze die "vanzelf" (u weet wel...op de wc) is kwijtgeraakt. Dat schijnt ook te kunnen als je geen galblaas meer hebt, zoals bij Amy het geval is.

Nou ja..gelukkig is ze weer thuis, maar wat me nog het minst geruststelt is het advies van de doktoren: Als de pijn weer terugkomt, kom dan maar weer terug naar de ER. Lekker dan...

Wat is het nou?

Er is wat onduidelijkheid over wat er nou eigenlijk aan de hand is met Amy. De ER-dokter dacht vannacht eerst aan een maagzweer, maar na een röntgen-foto dacht men aan pancreatitis.

Echter, na verscheidene malen bloed afgenomen te hebben, ontdekten de doktoren vandaag dat er enkele waarden uit de tests niet helemaal normaal waren. Ze zijn er nog niet uit wat er mis is en ze hebben vandaag een echo gedaan, maar toen ik vanavond op bezoek was had er nog niemand naar de echo gekeken. Ze moet sozieso vannacht nog blijven en mag het ziekenhuis niet uit voordat ze vast voedsel kan eten.
Vanmiddag mocht ze voor het eerst iets drinken (nog niet eten), maar dat kwam er na een kwartiertje allemaal weer net zo hard uit. Verder is het met de pijn nog niet beter, al zei de dokter dat ze "op papier" aan de beterende hand is. Ze krijgt momenteel nog steeds elke twee uur morphine toegediend.

Hopelijk krijgen we morgen wat meer te weten. Zou ook wel leuk zijn om te weten wanneer ze naar huis mag. Ik vind het maar niks...in m'n eentje thuis.

50 Jaar!

Naast alle ellende (zie vorig bericht) is er vandaag ook reden tot vreugde!

Mijn ouders vieren vandaag hun 50-jarig huwelijk !

Helaas kunnen we er niet bij zijn, maar dat mag de pret niet drukken.

Vijftig jaar is een hele prestatie, zeker als je 7 van die Van der Putte-tjes moet opvoeden ;-) De laatste jaren gaat het qua gezondheid misschien niet van een leien dakje, maar aan de andere kant komt hieruit ook de kracht van de band tussen Pa en Ma naar voren.

Ik bel nog even, maar in ieder geval een heel fijne dag en nog vele jaren samen toegewenst!

Ik was gewaarschuwd

Nog voordat ik Amy voor de eerste keer ontmoette waarschuwde ze dat zij "the broken one" was. Met andere woorden, ze mankeert vaak iets.

Ik heb dat geweten, want in het jaar na ons trouwen ben ik 3 keer met haar naar de emergency room (ER) van het ziekenhuis geweest. De afgelopen jaren was het wat dat betreft rustig. De hoogste tijd dus voor weer een nieuw "spoedeisende hulp" bezoekje.

Na het werk was ik wezen bowlen met collega's in de bowlingleauge. Om ongeveer half negen vertrok ik naar huis en ik zou dus rond 10 uur thuis zijn. Een half uur voordat ik thuis zou zijn belde Amy me...of ik wilde opschieten want ze had gigantische pijn in haar borst en schouder en had moeite met ademhalen.

Na zo'n telefoontje vliegt er natuurlijk van alles door je hoofd. Hartproblemen? Nee toch? Naah....zal wel een verrekt spiertje zijn. Ze heeft immers momenteel therapie die rugpijn moet verhelpen. Toen ik thuis aankwam zag ik dat ze echt moeite met bewegen en ademhalen had. Zitten ging niet, want dat deed teveel pijn. Staan en een beetje rondschuifelen met heel korte ademhaling was nog het best te verdragen.

Dus hup de auto in en 30 minuten rijden naar het ziekenhuis. Het dischtstbijzijnde ziekenhuis is 25 minuten hiervandaan, maar "Amy's" ziekenhuis is nog een stukkie verder.
Nou zal ik niet op de hele bureaucratische rompslomp ingaan (wat een ellende), maar het duurde bijna 6 uur voordat de diagnose er was : pancreatitis, oftewel een ontstoken alvleesklier. Ze kreeg morphine tegen de pijn en die was op een gegeven moment tijdens het wachten alweer uitgewerkt, dus kreeg ze een nieuwe dosis.
De ER dokter besloot haar ter observatie in het ziekenhuis te houden, maar de andere dokter die dat moest accepteren reageerde niet op z'n oproepjes, dus dat duurde nog een extra uur. Om kwart voor vier 's morgens hoorden we dan dat Amy binnen 15 minuten naar een permanent bed kon worden vervoerd en ben ik naar huis gegaan. Ik was doodop, niet alleen mentaal, maar ook fysiek (als ze je 6 uur in de Eerste Hulp laten wachten mogen ze wel eens wat comfortabeler stoelen aanschaffen).


We gaan ervanuit dat Amy vandaag weer naar huis mag, maar dat horen we later vandaag, denk ik. Eerst maar afwachten wat de dokters vinden.

Lachen met die journalisten

Met al die orkanen worden die reporters hier helemaal gek. Op de een of andere manier denken ze dat we het niet geloven als ze niet zelf midden in die orkaan gaan staan. Het is om moe van te worden, al die schreeuwende reporters die bijna wegwaaien. Als ze nou gewoon binnen gaan staan kunnen ze rustig hun verhaal vertellen en misschien wat meer info geven. Maar nee...da's niet sensationeel genoeg, denk ik.

Een paar weken geleden waren er overstromingen in het oosten van de Verenigde Staten. En natuurlijk moet er ook dan een mooi plaatje bij. Zo zat deze verslaggeefster in een kano, want alle straten stonden onder water en waren "één geworden met de rivier". Dat zal dus flink diep geweest zijn, als je je met de kano moet vervoeren daar. Of toch niet?

Kijk zelf maar even naar de video ;-)

Last.fm

You get your own online music profile that you can fill up with the music you like. This information is used to create a personal radio station and to find users who are similar to you. Last.fm can even play you new artists and songs you might like. It's addictive, it's growing, it's free, it's music.

Last.fm

Een paar jaar geleden gebruikte ik een tijdje Audioscrobbler, een tooltje dat op een website liet zien naar welke muziek je op je computer het laatst had geluisterd en wie daar nog meer naar luisterde. Erg leuk allemaal, maar het was wat te simpel. Het had wel potentie, maar met de gegevens werd te weinig gedaan. En vandaag stuitte ik via del.icio.us, waar ik dankzij de nieuwe browser Flock weer hernieuwd heb kennis gemaakt op Last.fm, dat zeg maar de volgende generatie Audioscrobbler is. Geen idee hoelang dat al bestaat, maar er zijn veel verbeteringen. Zo kun je via de Last.fm radio kennis maken met artiesten die in of nabij hetzelfde genre liggen als je favoriete artiesten. Ik heb al aardig wat moois ontdekt vanavond. Aanradertje!

Reali-religie

Welcome to the Church of Reality. Welcome to the Real World. That's our church greeting. And thank you for taking the time to visit our web site.The Church of Reality is a religion based on the practice of Realism, believing in everything that is real. Our motto is, "If it's real, we believe in it." Since no one knows all of reality, the Church of Reality is about the pursuit of reality the way it really is. We commit to being intellectually honest with ourselves and with others so that we can cut through the mythology. We want to know about the way things really are in the real world.

Church of Reality

Als ik zo die site eens doorblader vallen me twee dingen op:

1. Dit is een religie waar ik me bij kan aansluiten.
   
2. De bedenker van dit alles heeft teveel vrije tijd
   

Testje

Even de Flickr-functie in Flock uitproberen. Het blijkt dat je niet naar Flickr kunt uploaden, maar het is juist andersom: met Flock kun je eenvoudig foto's van Flickr in je blog-entries opnemen.

Flock You!

Meer webbedingetjes...haha. Dit bericht stuur ik vanuit Flock, een browser die gebaseerd is op Firefox (en dezelfde functionaliteiten biedt), maar verder nog wat interessante foefjes heeft. Zo kun je vanuit de browser bloggen zoals ik nu probeer, en zijn je bookmarks of favorieten niet meer op je eigen computer, maar gekoppeld aan je del.icio.us account. Ook kun je vanuit de browser foto's publiceren via Flickr, heeft ie een ingebouwde rss-reader en is er zoiets als "Shelf", waarvan ik de functie nog moet uitzoeken.

Al met al een browser met potentie. Flock is momenteel nog in een "developers release", maar lijkt al aardig stabiel.

Frap you!

Geen nieuw idee voor een gastenboek, maar wat wel nieuw is, is dat het gebaseerd is op Google Maps: Frapper



Klik hier om jezelf op de kaart te zetten. Tenminste....het werkt alleen als je in Amerika woont..haha.

Webbedingetjes (die ik al dan niet gebruik)

Ik was net even bezig m'n feeds te lezen via Google Reader en stuitte op een recensie van Clipmarks, een service die ik denk ik wel ga gebruiken zodra het voor Firefox beschikbaar is (Internet Explorer gebruik ik alleen nog op m'n werk - en dan noodgedwongen). Clipmarks is een service waarmee je delen van websites, zoals teksten en afbeeldingen, kunt book...ehm...clipmarken. Da's wel handig...soms kom ik iets tegen dat later nog eens wil uitpluizen, zonder dat ik de site wil bookmarken.

Over bookmarken gesproken...een korte terugblik op mijn 9 jaar online leert me dat ik bookmarks, Favorites, of wat je ze ook maar noemt nooit echt veelvuldig gebruikt heb. Soms was ik drukker bezig met het organizeren van die dingen dan met het daadwerkelijk bezoeken van de sites die ik er snel mee zou moeten kunnen bereiken. Als ik een site wil terugvinden doe ik dat wel met behulp van Google.
Andere web-gerelateerde zaken waar ik nooit gebruik van maak, ook al heb ik het wel geprobeerd : social networks, zoals Friendster, Orkut, Multiply, etc. (al gebruikte ik Multiply wel voor foto's), instant messaging (mijn familie is een uitzondering, maar ik heb echt geen zin meer om met bekenden online te zitten lullen, tenzij ik iets te melden of een bepaald doel heb, zoals het helpen met een computer-probleem). Hetzelfde geldt voor email. Ik heb een schurfthekel aan forwards, helemaal als ze politiek of religieus geladen zijn. Als ik iemands mening wil weten, lees ik diens blog wel.

Wat ik wel vaak gebruik? Qua websites zijn dat toch wel de Google sites, imdb.com en Answers.com. Verder vind ik RSS reuze handig en ben ik ook geabonneerd op een paar podcasts, wat wel weer handig is op die lange ritten van en naar m'n werk. En we mogen natuurlijk Google Earth niet vergeten, dat je overigens ook offline kunt gebruiken, mits je vantevoren online de foto's, plattegrond en restaurants, banken, benzinestations, etc. in de buurt eens hebt bekeken.

Het mooiste van dit alles is dat als je 15 jaar teruggaat in de tijd, dit bericht bijna volledig abracadabra zou zijn. Maar ja...toen las je natuurlijk ook geen blogs ;-)

Creatief met Powerpoint

Oh ja...bloggen. Moest ik ook maar weer eens doen. Binnenkort even bij een nieuwe webhost aanmelden en Wordpress weer opzetten...bevalt me toch beter dan Blogger. Moet ik ook even een nieuwe naam verzinnen. Lulderij is voorbij....het is weg.

Maar ondertussen ben ik even naast m'n werk druk bezig te worstelen met Powerpoint. Ik ben namelijk een electronisch "scoreboard" aan het schrijven in Powerpoint. Amy's Rotary heeft elk jaar een liefdadigheidavond waarop de winnaars van geldprijzen, waaronder de hoofdprijs van $5000 worden bekend gemaakt. Nu hebben ze dit jaar 225 loten in plaats van 200 en het scoreboard dat ze gebruikten (een groot bord met de lootjes erop geplakt) werd te klein.
Dus nu ben ik bezig een simpel Powerpoint programmaatje te schrijven dat alle loten toont en de winnaar laat zien wanneer op een lot geklikt wordt. Tenminste...simpel....het is nog best een hele klus. Maar wel leuk om te doen. Is weer eens wat anders dan een saaie Powerpoint-presentatie.

Zoete dag

Vandaag is het Sweetest Day, een soort Valentijnsdag dat volgens mij een aantal jaren geleden door de middenstand is uitgevonden om je nog meer geld uit de zak te kloppen. Cadeautjes kopen voor je geliefde, samen uit eten gaan, wenskaarten en dat soort gedwongen romantiek.

Ik geef haar wel een pak suiker.....

De laatste 1%

Gisterenmiddag ging er op het werk een email rond van de CIO (zeg maar directeur computers en technologie) met een aantal promoties, functiewisselingen, nieuwe medewerkers, etc.

Mijn naam stond er ook bij, omdat ik het aanbod om eigenaar van de Citrix-oplossing te worden heb aangenomen. Da's dus de laatste procent en nu heb ik dus zeker weten een baan in het kantoor in Southfield. Alleen......niet dat ik me zorgen maak, maar over geld hebben we het eigenlijk niet gehad, afgezien van de verbale toezegging dat ik waarschijnlijk meer of hetzelfde ga verdienen. Toch maar eens navragen.

Ik zit nu even in een royale fauteuil te wachten in het winkelcentrum, terwijl Amy "even" iets koopt. Ze denken hier dus duidelijk aan de echtgenoten. Lekker relaxed mensen kijken. Biertje erbij zou toch wel prettig zijn.

En Pierre....wat hebben zij gewonnen?

Herinner je je die uitspraak nog? Als je ouder dan 30 bent vast nog wel.

Pierre was Pierre van Ostade, en die is op 88-jarige leeftijd overleden, zo meldt teletekst vandaag. Zal misschien kort bij worden stilgestaan (ik kon er ook geen link van vinden), maar deze man was duidelijk Nederlandse tv-geschiedenis.

Het was ook iemand wiens bestaan ik vergeten was tot ik de naam in dit nieuwsbericht tegenkwam. En zo zijn er waarschijnlijk nog veel meer bekendheden waarvan we nooit meer zullen horen tot ze de pijp uitgaan.
Soms denk ik nog wel eens aan Nederlandse bekendheden die ik me nog herinner van vroeger...en ik vraag me wel eens af hoe het met ze is...en of ze uberhaupt nog wel leven! Ronnie Tober, Dick Passchier, Ria Bremer, Martin Brozius, Herman Emmink....dat soort mensen. Leven die nog?

Drink er eentje van ons!

Kreeg vandaag een leuk vormgegeven uitnodiging in de bus. Of we op 27 oktober even in Beverwijk een borrel komen drinken op het 50-jarige huwelijk van m'n ouders.
Daar kunnen we dus helaas begrijpelijkerwijs (dat neem ik aan tenminste) niet bij zijn. Ik zou zeggen: Neem er eentje van ons!

Paw Paw!

Wegens onvoorziene technische problemen (niet met m'n auto, maar met de servers op het werk) ben ik in plaats van gisteren vandaag pas in Benton Harbor geweest. Ook niet in een hotel overnacht, maar vanmorgen vroeg vertrokken. Toch ruim 3 uur rijden, naar de andere kant van de staat.
Aan de westkant van Michigan ziet het er allemaal wat mooier uit dan hier, al geldt nog steeds zonder twijfel de regel dat hoe noordelijker je komt in Michigan, hoe mooier de natuur is.
Af en toe moet ik lachen om de plaatsnamen hier in Michigan. Veel plaatsnamen en namen van rivieren zijn afkomstig van de oorspronkelijke bewoners van dit land. Zo is er niet zover vandaan hier een rivier de Tittabawassee. Altijd leuk voor Scrabble en natuurlijk ook een beetje een rare naam. Bij de plaatsnaam Saginaw moet ik altijd denken aan "Wat zeggie nou?"
Vandaag reed ik onder andere langs een plaatsje met de naam Climax. Hoe leg je dat nou uit, als je daar woont?
En m'n lunch heb ik gegeten in Paw Paw

Het lijkt me ook wel eens leuk om op dezelfde dag van Paradise naar Hell te rijden :-)

Vorstelijke behandeling

Kijk...ze leggen me meteen in de watten op m'n werk. Ik moet dinsdag voor ons/mijn project een server installeren in ons kantoor in Benton Harbor (da's aan de zuidelijke westkant van Michigan...zo'n 3 uur rijden) en maandagavond rijd ik daar al heen, zodat ik in een hotel kan overnachten. Het hotel ligt op een minuutje rijden van het kantoor, dus dat betekent flink uitslapen. Geen wekker om 5 uur, geen wekker om 6 uur, geen wekker om 7 uur..micchein eentje om kwart over 7. Tenminste...misschien wil ik wel ontbijten.

Ik heb net even de site bekeken van het hotel waar ze me in stoppen en dat ziet er best luze en verzorgd uit. Zo te zien zijn het suites, dus met een slaapkamer en een "woonkamer". Jammer dat het 's avonds nu al zo snel donker is...het is op loopafstand van Lake Michigan (dat er dus uitziet als een zee) en het is altijd leuk om een zonsondergang mee te pikken, al is het maar in m'n eentje.
Natuurlijk wordt het niet altijd zo afwisselend, maar dit is een leuk "begin". Overigens vrijdag al een hoop stress en ellende gehad met een test-server in een ander kantoor, maar het was toch ook allemaal wel weer leerzaam.

Met de kuch en rug gaat het vandaag stukken beter. Wel lekker de hele dag binnen gebleven..in een relaxed kloffie. Hopelijk is het volgend weekend mooi weer, dan trek ik erop uit om wat herfstkleuren op de foto te zetten.

Hoest ermee?

Een vakantie is niet goed voor m'n online motivatie, merk ik. Ik heb nog heel wat blogs bij te lezen van de afgelopen 3 weken en verder ben ik online ook nog niet zo actief.

Nou helpt die digitale videorecorder service die we sinds kort van de kabel hebben ook niet zo goed. Programma's en filsm die ik normaal zou laten schieten bekijk ik nu gewoon...even opnemen zonder moeilijke toeren uit te halen en de volgende dag in dezelfde kwaliteit terugzien, desnoods in etappes, omdat ik soms te ongeduldig ben om iets in z'n geheel uit te kijken. Zo ben ik de afgelopen dagen bezig met The Fog of War, een documentaire waarin de voormalige Amerikaanse minister van Defensie Robert Strange McNamara vertelt over de lessen die hij trok uit het Varkensbaai-incident en de Vietnam oorlog. Erg boeiend, maar ik kan zoiets nooit in 1 ruk uitkijken, tenzij ik in de bioscoop zit.
Dus kijk ik nu elke dag een half uurtje. En dan geen geklungel met banden wisselen als we iets anders willen opnemen ondertussen. Pracht-uitvinding!

Verder zit ik de laatste dagen een beetje in de lappenmand. Sinds kort voor ons bezoek aan Nederland had ik al last van m'n rug en dat is deze week alleen maar erger geworden, en de wijzigende weersomstandigheden (regen in Amsterdam, daarna deze week over de 30 graden hier thuis, twee dagen later gevolgd door slechts 11 graden) zorgen ervoor dat ik momenteel de spieren uit m'n lijf hoest. Zo voelt het in ieder geval.

Nou ja..er is hoop. Het is herfst...het mooiste jaargetijde als het aan mij ligt.
Vandaag dan ook lekker ziek binnen zitten niksen met een bakkie thee terwijl het buiten aan het herfsten was (koffieapparaat kapot en thee geeft ook meer het herfstgevoel).
Miscchien morgen ondanks m'n fysieke gesteldheid en de nog steeds te hoge benzineprijs een ritje om van de herfstkleuren te genieten?

Oh...misschien ga ik binnenkort weer eens dagelijks bloggen :-P

JAWEL !! (denk ik)

Sinds vandaag kan ik met 99% zekerheid zeggen dat ik een baan heb in Southfield. Da's natuurlijk niet zo mooi als in Flint, maar nog altijd stukken mooier dan "geen baan".

Ik moest vanmorgen even voor een gesprekje bij m'n manager komen om even bij te praten over verschillende lopende zaken en hij legde het volgende voorstel voor: ik wordt verantwoordelijk voor de Citrix servers en alles wat erbij komt kijken in al onze kantoren in Michigan, Ohio en Illinois. Daarnaast ga ik meehelpen met scripts schrijven voor gecentraliseerde software-distributie en zal ik daarnaast inzetbaar worden in de ondersteuning van diverse specialiteiten van anderen, zoals antivirus, netwerk switches, backup, UPS, Windows servers, etc.
Nou, dat voorstel zag ik wel zitten, zeker omdat het erg varierend zal zijn. Qua salaris zal ik er niet op achteruit gaan. Dat zal hetzelfde blijven of hoger worden. Nou stel ik me daar niet al te veel bij voor, maar hij wist met zekerheid te zeggen dat het in ieder geval niet lager zou uitvallen.
Ik zal naar trainingen moeten gaan, binnen een paar maanden, maar ook volgend jaar. Voorlopig ben ik de eerste maand druk bezig met zorgen dat de Citrix servers in alle kantoren in Michigan en omringende staten succesvol worden geinstalleerd.

Dit project geeft ook meteen een "boost" in m'n zelfvertrouwen. In plaats van anderen helpen en doen wat ze me opdragen, moet ik nu de leiding nemen en ben vandaag begonnen met zelf zaken te regelen: besprekingen, bestellingen, planning, etc.

Nu alleen nog een oplossing voor de afstand wonen<>werken....

Valse start

Zaterdagavond zijn we na een leuke vakantie inclusief mooie bruiloft weer terug aangekomen in Michigan. Gelukkig ging de terugreis beter dan de heenreis. Meer beenruimte (zelfde soort vliegtuigen maar betere stoelposities), beter eten en geen vertragingen.
Het normale leven opstarten wilde echter nog niet zo. Zondag ben ik vooral lui geweest. Voelde me ook niet zo lekker....koutje opgelopen in de Amsterdamse regen op vrijdagavond. Daarbij nog pijn in de onderrug ook.
Omdat we vanaf vandaag weer op ons eet- en drinkpatroon zouden gaan letten gisteren nog even wat lekkere biertjes gekocht om "afscheid te nemen", maar doordat ik me niet zo goed voelde heb ik maar twee van de zes opgedronken en nu moet (haha) ik dus vanavond de rest opdrinken. Dieet dus nog maar een dagje uitgesteld.

Goed, vanmorgen weer naar m'n werk, dacht ik. Niet dus. Auto startte niet. Bleek dat ik een dooie accu had. Die dus meteen even laten vervangen....welja...we hadden toch al genoeg uitgegeven de laatste weken. Sinds vandaag heb ik pas weer een beetje zin om achter de computer te kruipen. Gisteren, afgezien van wat mail checken en wat korte chats, bijna de hele dag offline geweest. Beetje op de bank liggen...tv kijken en dutten. Jaja...na de vakantie is het weer moeilijk om in de online wereld te duiken.
M'n auto doet het weer en morgenochtend dus weer naar "m'n" werk. Komt er weer een beetje ritme in m'n leven.